Morning!
Hari ni aku dressed up slightly different from the usual. And as always, since kerja kat company pasca- kerajaan ni kan, mestilah ada yang tak kena dengan dressing aku hari ni di mata orang. (monolog: Dressing yang macam mana? Ntah. Tak sopan ke pakai macam ni? Bukan nampak pusat pun. Isk.) Dari lift sampai la ke kantin, kena stare dengan pakcik makcik tu. Nasib baik aku kerja marketing, kalau aku kerja IT memang dah kena syarahan perdana gamaknye.
Tapi ada jugak yang aku tau bertanya dengan akak opis aku..."dia tu dah kawin belum..?" hahahhahahahaha...
Well, bercerita tentang "bertanya" dan "ditanya" ni, semalam ada kawan aku telefon. Tergelak-gelak dia, punya la tak sabar nak bercerita dengan aku. Sampai tak sempat aku nak cuci tangan lepas uruskan anak aku yang 5 ekor tu.
"Aumi.. hahahahaha... aku.. hahahhaha.."
Apa gile?
Cerita punya cerita, rupanya dia ni kena usha dengan mak one of our friends. Nak dijadikan "kawan" dengan anak lelaki dia. Hah. Kawan bukan sebarang kawan, ini kawan buat kawin punya.
Ye la, biasanya kita ni kena tanya dengan orang yang tak pernah kenal kita, yang bertanya dengan kawan kita lah kan. (Faham? Ke tak faham?) Tapi bila pertanyaan itu dibuat oleh orang yang kita kenal sendiri, dan yang agak dekat dengan kita, utk dirinya sendiri, kawan aku tu rasa cam.. alamak. Cam tu lah.
Aku tak rasa pelik pun. Biasalah. Tapi bila mak kawan sendiri yang bertanya, agaknya dia rasa cam tak seswei gitu. Bayangkan, jadi ipar kawan sendiri? Isk. Janggalnya. Kalau la betul jadi, dulu panggil nama, sekarang panggil kak long. Ahahahahahah, canggung, canggung...
Bila aku cerita dengan Amir, Amir gelak sakan. "Tu la, pangkah-pangkah lagi minah ni. Ni dah kena 'Direct Selling' dengan mak sendiri." Aku senyum je. Yelah, dalam banyak-banyak kawan aku ni, minah ni sorang la yang memang mesra alam. Mana tak orang tua suka. Heh.
Dah lama aku tak dengar skill orang tua bertanya kawan-kawan sendiri. The last time masa aku kat Uni dulu, sorang kawan aku ni pun pernah kena tanya dengan mak kawan sendiri. And aku pun takde la orang bertanyakan. Tau tau dah kawin. Hahahahahahha...
Even though aku percaya masing - masing berhak dengan pilihan sendiri, tapi syiok jugak kalau kita kembali semula ke zaman masa orang tua kita dulu. Masa matchmaking. Masa tu dapat nampak buku lali pun dah mabuk kepayang. Masa tu kahwin pun atas perkenalan orang tua. Sweet apa. Bercinta pun lepas kawin. Somehow, it creates a mysterious air around the future husband/wife. Siapa? Handsome ke? Kerja apa? Lagi teruja nak tau. Sekarang? Semua dah pre-plan. Semua dah tau. Anything new? Up to you.. :D
Pada aku best macam tu (though aku pun kawin dengan boyfriend. Heh.) Yelah, suruh mak aku carikan dia tak nak. Terpaksa la ikut choice aku kan... ;)
Tapi...best jugak kan...?